Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἡ βαθύτερη σημασία του

στήν καθημερινή ζωή των πιστῶν

«Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης·
  Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας· 
  Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα· 
  Σταυρός  πιστῶν τό στήριγμα.
  Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καί
  τῶν δαιμόνων τό τραῦμα».

Στίς 14 Σεπτεμβρίου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Προσκαλεῖ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία δυστυχῶς, μέρα μέ τή μέρα ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τίς Ἠθικές Ἀξίες, νά ἔλθῃ σέ περισυλλογή, σέ αὐτοεξέτασι, αὐτογνωσία καί Θεογνωσία.

Σάν στοργική Μητέρα, καλεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους κοντά της καί μᾶς προτρέπει νά κατανοήσουμε τό βαθύτερο νόημα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὥστε στήν πνευματική μας πορεία ἀπό γῆς πρός οὐρανόν να βαδίζουμε πάντοτε με τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ στό Χέρι καί στήν καρδιά μας.

Μᾶς προτρέπει νά στραφοῦμε στό Γολγοθᾶ, νά ἀτενίσουμε τόν Τίμιον Σταυρό, καί νά μελετήσουμε μέ προσοχή καί προσευχή, χωρίς προκατάληψι, τήν προσφορά τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τή σταυρική Θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τή λύτρωσι καί σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Νά κατανοήσουμε ὅτι «τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε τόν μονογενῆ Του Υἱόν ἔδωκε, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν  αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄ 16).

 Ὁ  Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, μᾶς διδάσκει τό μέτρον τῆς ἀγάπης, τό πῶς καί πόσον μᾶς ἀγάπησεν ὁ Χριστός, τό πῶς καί πόσον ὀφείλουμε νά ἀγαπᾶμε τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας. Ὁ Τίμιος Σταυρός μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, «ἐκένωσεν ἑαυτόν», ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, ἔλαβε μορφήν δούλου, «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄6-8).

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐμπνέει τό Πνεῦμα τῆς αὐταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας, καί ζωντανεύει στή μνήμη μας τή σταυρική Θυσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος  ἐσάρκωσε τήν ἄκρα ταπείνωσι καί τήν τέλεια ἀγάπη. Γκρέμισε τόν Ἐγωϊσμό, ᾠκοδόμησε τό πνευματικό οἰκοδόμημα τῆς ἁγιότητος καί μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε τό ἅγιον παράδειγμά Του. «Ὁ Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21).

Ὁ Χριστός μέ τή σταυρική Του Θυσία μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεόν-Πατέρα καί μεταξύ μας.

Διά τῆς Θυσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τό ξύλον τῆς κατάρας ἔγινε ξύλον τίμιον, ξύλον εὐλογίας. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τό σύμβολον τῆς Θυσίας, τό σύμβολον τῆς Νίκης καί τοῦ Θριάμβου, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, ἀρχόντων καί ἀρχομένων τό κραταίωμα, τό πιστῶν τό στήριγμα, τῶν ἀγγέλων ἡ δόξα καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα.
Χάρις στή Θυσία τοῦ Χριστοῦ, γίνεται «σημεῖον» φωτισμοῦ καί ἁγιασμοῦ. «Σημεῖον ὀρθοῦ προσανατολισμοῦ».

Μᾶς ὁδηγεῖ στήν μίμησι τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Καί «εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις» (Β΄Κορινθ. ε΄17).

Εἶναι καιρός νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Χριστόν καί,  ὑψώνοντας μέσα στήν καρδιά μας τόν Σταυρόν, νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά πάθη καί τίς κακίες μας, νά νεκρώσουμε τά μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς, νά σταυρώσουμε τήν σάρκα σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίες καί ὡς γνήσιοι μαθητές  νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Στόν πνευματικό μας ἀγῶνα ὁ Χριστός μᾶς ἔδωκε τόν Σταυρόν Του,  ἰσχυρόν καί ἀκαταμάχητον ὅπλον ἐναντίον τοῦ Κακοῦ καί τῆς Ἁμαρτίας.

Οἱ δαίμονες καί οἱ δαιμονάνθρωποι τρέμουν καί φρίσσουν μπροστά στό Σταυρό. Δέν μποροῦν νά ἀτενίσουν τόν Σταυρόν του Χριστοῦ καί φεύγουν μακρυά μας.
Ὁ Χριστός μέ τή Σταυρική Του Θυσία  ἐνίκησε τό Διάβολο, κατήργησε τό Θάνατο καί χάρισε σέ ὅλους τούς πιστούς τήν Ἀνάστασι καί τήν αἰώνιον ζωήν. Μᾶς ἔδωσε τήν ἐξουσία, μέ τή  δύναμι τοῦ  Σταυροῦ, τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ.

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός ἀναφερόμενος στόν τίμιον Σταυρόν ψάλλει:

«Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ Διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν...»

«Ἀκολουθοῦντες τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγει», ἀγωνιζόμενοι, μέ ὅπλον τόν Σταυρόν, μποροῦμε νά κάνουμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Μέ ὅπλον τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, μέ θυσιαστική ἀγάπη καί εἰλικρίνεια, μποροῦμε  νά διώξουμε, ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας, τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, καί νά μετουσιώσουμε αὐτό τόν  ἄχαρο κόσμο σέ Παράδεισο. Εἶναι σίγουρο ὅτι ἄν κρατήσουμε ψηλά τόν Τίμιον Σταυρόν, αὐτό τό σύμβολον τῆς Νίκης καί τοῦ Θριάμβου τῆς Πίστεως, θά μπορέσουμε μέ τή Χάρι του καί τή δύναμί του νά μεταμορφώσουμε τόν κόσμο, ἀρκεῖ νά κατανοήσουμε τό βαθύτερο νόημα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου καί νά θελήσουμε νά ζήσουμε ἀπό τώρα «εὐσεβῶς» ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μέ γνήσια ἀγάπη καί εἰλικρίνεια. Αὐτό ζητεῖ ἀπό ὅλους μας ὁ Ἐσταυρωμένος καί Ἀναστάς Ἰησοῦς Χριστός.

  «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανημένων ὁδηγέ, χειμαζομένων λιμήν, ἐν πολέμοις νῖκος, οἰκουμένης ἀσφάλεια, νοσούντων ἰατρέ, νεκρῶν ἠ ἀνάστασις, ἐλέησον ἡμᾶς»

Τόν Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν καί τήν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καί   δοξάζωμεν. Ἀμήν.