«ΗΓΕΡΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΝΤΩΣ»

Τό Μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως

στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου

 

                            «Τόν Ἀρχηγόν τῆς σωτηρίας ἡμῶν Χριστόν

    δοξολογήσωμεν·   αὐτοῦ γάρ ἐκ νεκρῶν

    ἀναστᾶντος, κόσμος  ἐκ πλάνης σέσωσται·

    χαίρει χορός Ἀγγέλων· φεύγει δαιμόνων

    πλάνη· Ἀδάμ πεσών ἀνίσταται, Διάβολος

    κατήργηται» (Τροπάριον πλαγ. α΄ ἤχου).

 

 Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή. Δέν ἦταν δυνατόν νά κρατηθῇ ἀπό τή φθορά ὁ Ἀρχηγός τῆς  ζωῆς. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός.«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»(Λουκ.κδ΄35) «Ἡρπάσθη πρός τόν Θεόν καί πρός τόν Θρόνον αὐτοῦ»(Ἀποκ.ιβ΄5).

    Ἁναστήθηκε ὁ Χριστός, «θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
  Ἀναστήθηκε καί «συνέτριψε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον»(Ἐβρ.β΄14).
  Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί, διά τῆς Ἀναστάσεώς Του,  πραγματοποιήθηκε ἡ προαιώνιος Βουλή τοῦ Θεοῦ.
   Συνέτριψε τήν κεφαλήν τοῦ ἀρχεκάκου Ὄφεως(Γενέσ.γ΄15).

    Ἀποκαλύπτεται ὁ ἄνομος καί « τηρεῖ τήν πτέρναν Αὐτοῦ»,  τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ,  διότι,  κατ' ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ , ὁ  Κύριος   ὑψώθηκε  εἰς τό Ξύλον  τοῦ Σταυροῦ.
   Ἀλλά ὅμως «ἠγέρθη ὁ  Κύριος ὄντως» (Λουκ.κδ΄34). Ὁ Χριστός Ἀναστήθηκε· καί, διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀναλίσκει, φθείρει, καταστρέφει, ἐκμηδενίζει, κονιορτοποιεῖ, συντρίβει  ὁλοσχερῶς τόν ἄνομον τῷ πνεύματι τοῦ στόματος Αὐτοῦ καί τόν καταργεῖ τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας Αὐτοῦ(Β΄Θεσσαλ.β΄ 8-9).

    Ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, ὁ Χριστός, «ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν καί ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς γῆς», «παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄ 2), ἔπαθε καί ἐτάφη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί, διά τῆς Ἀναστάσεώς Του:

• ἐπλήρωσε τά σύμπαντα εὐωδίας
• ἐπάτησε τό Θάνατο,
• κατήργησε τόν ᾄδη,
• συνέτριψε τό Διάβολο,
• ἐξαφάνισε τή δύναμί του,  
• χάρισε  σέ ὅλους μας τή ζωή καί τήν ἀφθαρσία,
• μᾶς ἔλουσε καί
• μᾶς ἐκαθάρισε μέ τό τίμιον αἷμα Του, ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, καί
• ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν,
• ἱερεῖς τῷ Θεῷ καί Πατρί αὐτοῦ,
• αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος
• εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων·
• Ἀμήν»(Ἀποκ. α΄ 5-6).  

    Ἄν ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀναστηθῆ ἐκ τῶν νεκρῶν τό κήρυγμά μας θά ἦταν  «κενόν» , χωρίς πραγματικό περιεχόμενον, χωρίς νόημα καί ἡ πίστις μας θά ἦταν ἐπίσης «κενή».

    Ἡ βάσις καί τό θεμέλιο τῆς Πίστεώς μας εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Καί εἶναι γεγονός ὅτι ὁ Κύριος, μέ τήν Ἀνάστασίν   Του χαρίζει σέ κάθε πιστό, τήν Ἀνάστασι καί τή Ζωή.«Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο»(παρβλ. Α΄Κορινθ. ιε΄ 14-20). Χαρίζει τό Φῶς,  τή Χαρά, τήν Εὐφροσύνη, τήν Ἀγαλλίασι καί «τήν Εἰρήνην, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» (Φιλιπ. δ΄ 7).Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι Θρίαμβος πάνω στό Θάνατο καί θεραπεία τοῦ φόβου τοῦ Θανάτου.

    Ἐξαφανίσθηκε ὁλότελα ὁ θάνατος καί κατανικήθηκε, ὥστε νά μή φαίνεται πουθενά. Ποῦ εἶναι, θάνατε, τό φαρμακερό κεντρί σου;

Ποῦ εἶναι, ᾄδη, ἡ νίκη σου;

    «Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; ιΠοῦ σου ᾄδη, τό νῖκος;»(Α΄Κορινθ. ιε΄ 54-55). 

    Ὁ Χριστός, ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς καί τῆς Ἀθανασίας, ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἀναστήθηκε καί πλημμύρισε τά σύμπαντα Χαρᾶς. Γέμισε τήν ψυχή κάθε πιστοῦ ἀγαλλίασι. Σκόρπισε τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του, σέ ὁλόκληρη τήν Οἰκουμένη.

«Νῦν πάντα πελήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ, καί τά  καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἔγερσιν Χριστοῦ,  ἐν ᾗ ἐστερέωται».

Φώτισε τά σκοτάδια μας. Καθάρισε τό νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό τήν «ἀχλύν» τῆς ἁμαρτίας. Ἔδιωξε μακριά ἀπό μᾶς τήν πλάνη τῶν δαιμόνων. Ἄνοιξε τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, σέ κάθε πιστό, σέ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο.

   Χάραξε  τό δρόμο τῆς  ἀληθινῆς ζωῆς, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, μέ τή σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασίν Του. Καί ἄφησε ἐλεύθερο κάθε ἄνθρωπο, ἄν θέλῃ, νά ἀκολουθήσῃ τό δρόμο, πού ἀρχίζει ἀπό τή Φάτνη τῆς Βηθλεέμ, περνάει ἀπό τό Γολγοθᾶ, κάνοντας πρᾶξι τήν «καινήν Ἐντολῆν», καί, διά τῆς Ἀναστάσεως, φθάνει στά Οὐράνια, «ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου»(Ψλ.91,14).

    Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου, δέχεται τά μηνύματα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ; Ἀκολουθεῖ ἡ ἀνθρωπότης σήμερα τό δρόμο, πού χάραξεν ὁ Χριστός μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί τόν θεμελίωσε μέ τήν Ἀνάστασί Του;

    Ὁ ἠγαπημένος Μαθητής λέγει :«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν πολλοί ἀντίχριστοι (ἀνθρωποι αἱρετικοί, πρόδρομοι τοῦ Ἀντιχρίστου) γεγόνασι· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»(Α΄Ἰωάν.β΄18).

    Καί πραγματικά ἡ ἐποχή μας εἶναι πολύ κρίσιμος, πολύ ἐπικίνδυνη. Δέν ἀκολουθοῦμε τό δρόμο, πού χάραξε ὁ Χριστός μέ τό Αἷμα Του, δέν ἀκολουθοῦμε τό δρόμο τῆς ζωῆς.

    Ἡ ἀνθρωπότης, δυστυχῶς, δέν ἀποδέχεται τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μέ λυσσώδη μανία, παραμένη στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου. Βαδίζει στήν εὐρύχωρη ὁδό.  

        

   Ξέφρενη ξεστρατίζει ἀπό τόν ὄμορφο δρόμο τῆς ζωῆς

   καί σταθερά βαδίζει  στόν ὄλεθρο, στήν καταστροφή.

   Πετρῶσαν οἱ καρδιές.Καί ζοῦμε μέ τόν πανικό , 

   τό φόβο  μιᾶς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς.

   Καί ὁ ἕνας  στέκεται ἀπέναντι στόν ἄλλον, σάν ἐχθρός.

   Τί ἀναλγησία, Θεέ μου! Πόση τύφλωσι! Πόση πώρωσι!

   Ἰχῶρες κλείνουν τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, τόσον,

   ὥστε νά μή μποροῦν νά ἀτενίσουν καί νά ἰδοῦν  

   τό Φῶς τῆς  λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

 

    Ποῦ μᾶς  φέρει  τό πεῦμα τῆς νέας Ἐποχῆς;

    Ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἡ Παγκοσμιοποίησις, πού στήν

    οὐσία της σατανοποίησις ;

    Θά ἀφήσουμε νά μᾶς κυβερνᾷ ὁ ἀρχαῖος Ὄφις;

    Ἕως πότε θά θυσιάζουμε στό βωμό τοῦ Μαμωνᾶ;

     Ἕως πότε θά λατρεύουμε, γιά Θεό τό  Βόρβορο;

    Εἶναι καιρός νά ξυπνήσουμε καί νά βιώσουμε

    ὅλοι τά μηνύματα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ

    καί,  μέ ἀκλόνητη Πίστι, νά σταθοῦμε κάτω ἀπό τό

    κραταιό, τό παντοδύναμο Χέρι τοῦ Ἀναστᾶντος

    Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά μᾶς ὑψώσῃ

    καί νά μᾶς δοξάσῃ στόν κατάλληλο καιρό.

    Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅτι ἔπαθε καί ἀναστηθηκε γιά μᾶς. Νά νοιώσουμε ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας.Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Νικητής, ὁ Θριαμβευτής πάνω στό Κακό καί τήν ἁμαρτία. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος . Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι η Σκέπη, ἡ καταφυγή, τό Φρούριον καί τό στερέωμα ὅλων μας.

    Νά ἀποφασίσουμε νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Ἀναστᾶντα Κύριον καί νά βαδίζουμε ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς τό δρόμο τῆς Ζωῆς, τό δρόμο τῆς γνήσιας Ἀγάπης,μαζί μέ τό Χριστό καί νά Τόν δοξάζωμε ,μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς μας. Διότι Σ' Αὐτόν, τόν Ἀρχηγόν τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις καί ἡ Δόξα :

   «Τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ,

     μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμή  καί    δόξα εἰς τούς   

     αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (Α΄Τιμόθ. α΄ 17).

          

    

 

 

   

  

                                                                                       

 

 

 

         



 

 

 



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !

 

 

 

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !  ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

 

 

 

 

                                       «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός

                                        τε καί γῆ καί τά καταχθόνια· ἑορταζέτω

                                        γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ,  

                                        ἐν ᾗ ἐστερέωται ».

 

 

    Ἀγαπητά μου παιδιά, Χριστός Ἀνέστη ! Ἀληθῶς Ἀνέστη !

  

   Σέ σᾶς, πού σάν δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ, βρίσκεσθε πεφυτευμένα «παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων» καί μελετᾶτε  μέρα  καί νύκτα, τό λόγο τοῦ Θεοῦ, σέ ὅλους ἐσᾶς εὔχομαι μέσα ἀπό  τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου «Χρόνια πολλά, καλά, εὐλογημένα,

εἰρηνικά, γεμᾶτα ὑγεία ! »

   Ἡ Χάρις καί ἡ Εὐλογία τοῦ Ἀναστᾶντος Κυρίου νά σᾶς ἐνισχύῃ καί νά σᾶς συντροφεύῃ στό κάθε σας βῆμα.

    Τό Φῶς καί ἡ Χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του  νά πλημμυρίζῃ πάντα τήν καρδιά καί τή ζωή σας καί τῶν οἰκείων σας !

            Μέ πατρική  στοργή καί ἀγάπην Χριστοῦ Ἀναστᾶντος 

 

                                                   π. Στέφανος

 

 

 

 



 

 

 

 

 





Παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ

Παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ

 

 

                                                             «...Ἑνός δέ ἐστι χρεία· Μαρία δέ τήν

                                                               ἀγαθήν  μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις  οὐκ

                                                              ἀφαιρεθἠσεται ἀπ' αὐτῆς»( Λουκ. ι΄ 42).

    Ἐάν ἐξετάσουμε, μέ προσοχή, τή ζωή καί τά ἔργα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου καί γενικά τή ζωή ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος,θά διαπιστώσουμε, δυστυχῶς, ὅτι ὁ σύγχρονοι, οἱ περισσότεροι  τεχνοκράτες ἄνθρωποι, δέν κάνουν  καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους,  δέν ἀκολουθοῦν τόν δρόμον τοῦ Θεοῦ, τόν δρόμον τῆς ἀρετῆς, ἀλλά τόν εὔκολο δρόμο, τήν εὐρύχωρον ὁδόν,πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή(παρβλ. Ματθ. ζ΄13). Κάνουν κακή ἐκλογή.
   

  Ὁ Κύριος ἔρχεται κοντά μας καί μᾶς προτρέπει νά ξεχωρίσουμε τό καλό ἀπό τό κακό, νά ξεχωρίσουμε τήν αἶρα(τό παράσιτο τοῦ σίτου), ἀπό τό σιτάρι, καί  τονίζει: Ἄνθρωπε,  «Μερινᾶς καί τυρβάζῃ περί πολλά· ἑνός δέ ἐστι χρεία»(Λουκ. ι΄ 41-42). Ὅμως οἱ περισσότεροι ἅνθρωποι ἀκολουθοῦν τό δικό τους λάθος δρόμο.
    Κυριεύονται ἀπό τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα, γιά τήν ἀπόκτησι περισσότερων ὑλικῶν ἀγαθῶν, γιά τόν ἑαυτό τους, στή γῆ καί δέν θέλουν νά ἐννοήσουν « τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων. Δέν κατανοοῦν ὅτι ἡ ἀγχώδης βιοτική μέριμνα εἶναι καταλυτική τῆς προσωπικότητός τους. Δέν κατανοοῦν ὅτι αὐτός ὁ τρόπος ζωῆς καταλύει τά πάντα καί σωρεύει δυστυχία στόν κόσμο.
    Τί κέρδισε ἡ ἀνθρωπότης μέ τήν ἀπομάκρυνσί της ἀπό τόν Θεόν  καί τή θεοποίησι τῆς Ὕλης ;
    Τί κέρδισε  μέ τή λατρεία τοῦ Μαμωνᾶ ;
   «Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών»(Ἡσ.  α΄ 21) ;
     Πῶς μπόρεσε, καί ὄχι μόνον ἀρνήθηκε τόν 'Αληθινόν Μεσσίαν,
ἀλλά καί τόν Σταύρωσε;
       Ἡ ἀνθρωπότης σήμερα δυστυχῶς ξανασταυρώνει τό Χριστό στό πρόσωπον τῶν άδελφῶν Του καί δίκαια καλεῖται Βαβυλῶνα,
«καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καί Αἴγυπτος»( πρβλ. καί Ἀποκ. ια΄ 8).
     Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας, τό στόμα τοῦ Θεοῦ, ἐκφράζει τό παράπονο, γιά τήν ὀλέθρια συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, πού στό διάβα τους σωρεύουν συμφορές, καί λέγει:
    «Δύο καί πονηρά ἐποίησεν ὁ λαός μου· α) ἐμέ ἐγκατέλιπον πηγήν ὕδατος ζωῆς, καί  β) ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν (Ἱερεμ. β΄13). 
    Διπλῆ εἶναι ἡ μωρία τῆς εἰδωλολατρικῆς ἀνθρωπότητος.α) Ἀρνεῖται τόν Ἀληθινόν Θεόν, πού εἶναι πηγή ὕδατος ζωῆς καί β) καί ἀνοίγει  γιά τόν ἑαυτό της λάκκους συντετριμμένους,  πηγάδια, στέρνες, πού δέν μποροῦν νά κρατήσουν νερό.
    Καί πραγματικά τί μπόρεσαν νά προσφέρουν στόν κόσμο ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων καί τά ἐπιτεύγματα τῆς τεχνολογίας ; Πικρή εἶναι ἡ διαπίστωσις.Οἱ συντετριμμένοι λάκκοι δέν μπόρεσαν νά προσφέρουν εἰρήνη, γαλήνη, εὐημερία,χαρά. Ἀντίθετα προσφέρουν ταραχή, σύγχυσι, ἄγχος, πολέμους καί ἀκαταστασίες καί αἱματοκυλίσματα.
    Τά περισσότερα, ἄν ὄχι ὅλα, τά δημιουργήματα τῆς ἀλαζονίας τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου δέν μπόρεσαν καί δέν θά μπορέσουν ποτέ νά ξεδιψάσουν τή δίψα του, νά ἱκανοποιήσουν τίς μεταφυσικές του ἀνησυχίες.


    Ἐγκαταλείπουν οἱ ἄνθρωποι
 τήν Πατρική Ἑστία, τό καθαρό, τό κρυστάλλινο νερό, τό ὕδωρ τό ζῶν, καί , μέ λυσσώδη μανία, σκύβουν νά ξεδιψάσουν τή δίψα τους  στά «λασπονέρια» τῆς ἀπιστίας. Ἀφήνουν « τόν μόσχον τόν σιτευτόν» καί προσπαθοῦν νά χορτάσουν τήν πεῖνα τους,   μέ  τά « ξυλοκέρατα» τῆς ἀποστασίας. Ἀρνοῦνται τόν Θεόν«ἀντί πινακίου φακῆς», προδίδουν καί Σταυρώνουν τό Χριστό
« ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων».
   Ποιός θά περίμενε ποτέ τόση παραφροσύνη;Τί ξεπεσμός! Τί  ἀμυαλιά ; Πόση ἀπερισκεψία,  Θεέ μου!...
     Ἀναλογισθήκαμε ποτέ ὅτι μέ τήν κακή μας ἐκλογή, μέ τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα, μέ τή θεοποίησι τῆς Ὕλης, μέ τή λατρεία τοῦ Μαμωνᾶ, καί μέ τήν ἐν γένει κακή μας συμπεριφορά, σέ παγκόσμια κλίμακα, πόσες συμφορές ἔχουμε προκαλέσει ;
   Ἀναλογισθήκαμε ποτέ, πόσοι συνάνθρωποί μας ὑποφέρουν ἐξ  αἰτίας τῆς κακῆς μας ἐκλογῆς ; Πόσοι ἀσθενεῖς, πτωχοί, ἄνεργοι,  ἄστεγοι, γυμνοί,  ξεριζωμένοι, πεινασμένοι, δυστυχισμένοι ὑπάρχουν στόν  κόσμο, γιατί δέν ἔχουμε οὔτε ἴχνος γνήσιας χριστιανικῆς ἀγάπης;
    Δέσμιοι τῆς γῆς, αἰχμάλωτοι στόν κακό μας ἑαυτό, κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου, ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρός τήν Ἄβυσσο τῆς αἰώνια Ὀδύνης.
    Καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅτι διαλέξαμε τόν Κακό δρόμο,  «πήραμε τή ζωή μας λάθος» καί ἔχουμε Χρέος νά ἀλλάξουμε ζωή. Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅτι Ἕνας εἶναι ὁ δρόμος τῆς  Ζωῆς,ὁ Χριστός, ὥστε νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του  καί νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του.
    Νά ἐκλέξουμε τήν ὁδόν τῆς Ἀγάπης, πού χάραξε Ἐκεῖνος μέ τή σταυρική Του Θυσία καί μέ τήν Ἀνάστασί Του. Νά  καθήσουμε παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καί νά ἀκοῦμε τό λόγο Του. Νά κάνουμε πρᾶξι τήν ΄Αγάπη Του.
    Ὑπόδειγμα καλῆς ἐκλογῆς εἶναι ἡ ἐκλογή τῆς Μαρίας τῆς ἀδελφῆς τοῦ Λαζάρου.Ὑπόδειγμα ἁγίας ζωῆς. Ὑπόδειγμα ἀφοσιώσεως στό Χριστό καί θεραπείας τῶν ἀδελφῶν Του.
Ἡ  ἁγνή καί καθαρή Ψυχή τῆς Μαρίας, τῆς ἀδελφῆς τοῦ Λαζάρου, 

 διέκρινε τή μόνη ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή «ἑνός ἐστι χρεία». Ἡ Χάρις  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φώτισε τόν νοῦ καί τήν καρδιά της, καί ἔτσι κατάλαβε πολύ καλά, ὅτι ἕνα καί μόνον πρᾶγμα εἶναι στή ζωή μας ἀναγκαῖο. Κι'  αὐτό τό Ἕνα εἶναι  ὁ Χριστός, πού εἶναι «ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας».

    Καί πραγματικά ὁ Χριστός εἶναι τό ὑπέρτατο Ἀγαθόν(Βene supremo). Αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἤν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ(Ἀποκ. α΄ 8 καί κβ΄ 13).« Ὁ  ζῶν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων»(Ἀποκ. α΄18), ἡ αἰωνία ὕπαρξις,  « ὁ δι' οὗ τά πάντα ἐγένετο»( παρβλ. Ἰωάν. α΄ 3).Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι τό φρούριόν μας. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής  τοῦ κόσμου.Ὁ γλυκύς καί πρᾷος Ἰησοῦς εἶναι τό Ἕνα καί μόνον 'Αγαθόν, τό ὁποῖον ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη.

    Ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου πίστεψε στό Χριστό καί ἀφοσιώθηκε σ' Αὐτόν, μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ἁγνῆς ψυχῆς της. Γι' αὐτό ἔπαυσε νά μεριμνᾷ, ἔπαυσε νά ἀπορροφᾶται ἀπό τή ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἔπαυσε νά ἀνησυχῇ γι' ἀνάξια λόγου πράγματα, ἔπαυσε νά ἐνοχλῆται καί νά ταράσσεται μέ ὅλα, ἐκεῖνα, πού εἶναι «σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρων ἀπατηλότερα», ἔπαυσε νά ἀσχολῆται «περί πολλά», ἔπαυσε δηλαδή νά κυριεύεται, νά δίνῃ τήν ψυχή στά ὑλικά, στά σαρκικά.

   Διάλεξε «τήν ἀγαθήν μερίδα», τήν καλλίτερη μερίδα, πού δέν θά τῆς ἀφαιρεθῇ ποτέ, γιατί τά οὐράνια, τά πνευματικά, εἶναι ἄφθαρτα, αἰώνια.

    Ἡ Μαρία «παρεκάθισε παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καί ἤκουε τόν λόγον Αὐτοῦ»(Λουκ. ι΄ 39). Ἡ στάσις τῆς Μαρίας, ἡ ἐνέργειά της ἀποδεικνύει ὅτι ἔχει καλλιεργήσῃ τό χάρισμα τῆς
 διακρίσεως ,  γι' αὐτό καί ἐκλέγει τό ὑπέρτατο Ἀγαθόν. Μέ τήν ἐκλογή της μᾶς ὁδηγεῖ  στό Χριστό.Μέ τήν ἐκλογή της μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσωμε τό παραδειγμά της καί, ὅπως αὐτή, ἔτσι κι' ἐμεῖς νά ἐκλέξωμε τήν ἀγαθήν μερίδα, νά καθίσουμε νοερά στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί νά ἀκοῦμε τό λόγο Του.

    Ἡ ἐκλογή τῆς Μαρίας μᾶς προτρέπει νά πιστέψουμε καί μέ ἀκλόνητη Πίστι νά λατρεύωμε τόν Ἰησοῦν.Νά Τόν ξεχωρίσωμε, νά Τόν ἐγκολπωθοῦμε, νά ἐναποθέσωμε τήν ψυχή μας στά ἄχραντα Χέρια Του, καί ὁλόψυχα νά ἀφοσιωθοῦμε στόν Ἰησοῦν, νά ἀφιερώσουμε τήν ψυχή καί τή ζωή μας στή Χάρι Του. Αὐτό σημαίνει κοινωνία καί ἕνωσι μέ τό Χριστό. Δηλαδή νά μετουσιώσουμε τήν κόλασι, πού ζοῦμε, σέ παράδεισο. Νά γίνῃ ἡ ψυχή μας κατοικητήριον καί θρόνος τοῦ Θεοῦ,νά γίνῃ Παράδεισος. 

    Ἡ Μαρία «παρεκάθισε παρά τοὐς ποδας τοῦ Ἰησοῦ καί ἤκουε τόν λόγον Αὐτοῦ». Αὐτό δέν σημαίνει ἀργία, ἀπραξία, ἀκηδία, ἀλλά ἀντίθετα σημαίνει ἐγρήγορσι, νῆψι, προσοχή, προσευχή   

καί ἐργασία σύμφωνα πάντοτε μέ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Κάθεται κοντά στά πόδια Του καί ἀκούει τόν Πανάγιο λόγο Του, πού εἶναι γλυκύτερος καί ἀπό τό μέλι.

     Ὁ Κύριος, « τοῦ καί ἀπό γλώττης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή» ὡμιλοῦσε καί ἐδίδασκεν « ὡς ἐξουσίαν ἔχων καί οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς»(Μάρκ. α΄ 22). Καί οἱ διῶκτες Του ἀκόμη ὁμολογοῦσαν καί διεκήρυτταν ὅτι   «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος»   (Ἰωάν. ζ΄ 46). Ὁ θεϊκός του λόγος  ἀνέπαυε καί ἀναπαύει τίς ψυχές καί εἶναι πράγματι τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς, ἵαμα, θεραπεία.

    Ἡ Μαρία, ὅπως καί κάθε εὐσεβής ψυχή τρέφεται καί ἀναπαύεται μέ τό λόγο τοῦ Κυρίου.Γι' αὐτό  καί κλείνει μέσα στήν καρδιά της τόν  Ἰησοῦ καί ταπεινά, μέ πολύ σεβασμό καί εὐλάβεια, κάθεται κοντά στά ἄχραντα πόδια Του καί ἀπολαμβάνει τή μακαριότητα, πού τῆς χαρίζει ὀ λόγος Του. Εἶναι ὡσάν νά εὑρίσκεται εἰς τόν  παράδεισον, ὰπολαμβάνουσα τή θέα τοῦ ἀπείρου κάλλους τοῦ προσώπου του Κυρίου.Γιατί ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ Χριστός ἐκεῖ εἶναι καί ὁ παράδεισος. Ὅπου εἶναι ὁ Χριστός, ἐκεῖ καί ἡ ἄληκτος χαρά καί  ἡ ἀνέκφραστος εὐφροσύνη.
 

Ὅπου ὁ Χριστός, ἐκεῖ καί ἡ ἀφθονία τῶν πνευματικῶν καί ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἐκεῖ ὑπάρχει ἡ γαλήνη καί ἡ μακαριότης.
   Ἀντίθετα χωρίς τόν Χριστόν, ἡ ζωή μας εἶναι κόλασις καί συμφορές. Χωρίς τόν Χριστόν, εἶναι ἡ ψυχή καί ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἄδεια, «κενή».  Ἐκεῖ ὅπου ἀπουσιάζει ὁ Χριστός βασιλεύει τό σκοτάδι. Ἐκεῖ ὑπάρχει ἀγωνία καί ἀγονία, θλῖψις καί στενοχωρία, πρόσκαιρος καί αἰώνιος θάνατος.
   Κάθε πιστός κάνει αὐτό τό διαχωρισμό. Συνειδητοποιεῖ αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια καί αἰσθάνεται τήν ἀνάγκην νά εὑρίσκεται κοντά στό Χριστό.Νά κάθεται νοερά παρά τούς πόδας Αὐτοῦ καί νά τρέφεται μέ τόν πανάγιο λόγο Του.
    Κάθε καθαρή καρδιά, κάθε εὐσεβής ψυχή, ὅπως ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, ἔχει ἕναν καί μόνον θησαυρό, τόν Θησαυρόν τῶν θησαυρῶν, τόν Ἰησοῦν.

   «Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός Σέ, ὁ Θεός.Ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ζῶντα· πότε ἥξω καί ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;»( Ψαλμ. 41, 2-3).
   Φλογερός εἶναι ὁ πόθος τοῦ Δαβίδ.Φλέγεται ἀπό τή λαχτάρα νά εὑρίσκεται κοντά στό Θεό. Ὅπως τό ἐλάφι ποθεῖ νά βρίσκεται κοντά στίς δροσερές πηγές τῶν ὑδάτων, ἔτσι καί ὁ Προφήτης ποθεῖ νά βρίσκεται κοντά στό Θεό, τήν Πηγήν τοῦ ζῶντος Ὕδατος.
    Ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ ὅτι φλεγόμενος ἀπό τόν ἅγιον αὐτόν πόθον, διάλεξε νά βρίσκεται καλλίτερα, σάν παραπεταμένο σκουπίδι, μέσα στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ, παρά νά κατοικῇ στά σκηνώματα τῶν ἁμαρτωλῶν. Προτιμοῦσε τόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, παρά τά βασιλικά παλάτια : «Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἤ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν»(Ψαλμ. 83,11).
    Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ Πατέρες καί οἱ Διδάσκαλοι τῆς Οἰκουμένης ἔκαμαν καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους, διάλεξαν  τήν ἀγαθήν μερίδα.
    Πίστεψαν ὁλόθερμα στό Χριστό, Τόν ἀγάπησαν, Τόν λάτρεψαν, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς τους,  καί ἀφιερώθηκαν Σ' Αὐτόν, μέ μοναδικό τους πόθο νά βρίσκωνται κοντά Του, ἑνωμένοι μαζί Του.
«Καί ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ»(Λουκ. ε΄ 11). Παρεκάθισαν «παρά τούς πόδας Αὐτοῦ».
    Ὅταν κάποτε τούς ρώτησε, ἄν θέλουν νά φύγουν ἀπό κοντά Του, μέ ἕνα στόμα ὅλοι ἀπήντησαν :
     « Κύριε, πρός τίνα ἀπελευσόμεθα ; Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις. Καί ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καί ἐγνώκαμεν ὅτι σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος»(Ἰωάν. στ΄ 68-69).
    Ἄλλοτε πάλιν τόν παρακαλοῦν νά μείνῃ μαζί τους : « Καί παρεβιάσαντο αὐτόν λέγοντες, Κύριε, μεῖνον μεθ' ἡμῶν»(Λουκ. κδ΄  29). Τό μόνο,πού τούς ἐνδιαφέρει εἶναι νά βρίσκωνται κοντά Του. Καί τόν πόθο τους αὐτόν, τόν ἐκφράζουν στό Θαβώριον, ὅταν τοῦ λένε μέ πολύ συγκίνησι:«Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι » (Ματθ. ιζ΄ 4).
     Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, εὑρισκόμενος ἐπάνω στό πλοῖο του, μόλις ἄκουσε ὅτι ὁ Κύριος βρίσκεται στήν παραλία, γιά νά φθάσῃ  συντομώτερα κοντά Του, ἔπεσε στή θάλασσα: « λέγει οὖν ὁ μαθητής ἐκεῖνος, ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, τῷ Πέτρῳ· ὁ Κύριός  ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι ὀ Κύριός ἐστι, τόν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γάρ γυμνός καί ἔβαλεν ἑαυτόν εἰς τήν θάλασσαν»(Ἰωάν. κα΄ 7).
     Ὁ ἀγαπημένος Μαθητής, μέ τήν καρδιά, νοιώθει τήν Παρουσία τοῦ Κυρίου καί μέ βεβαιότητα τήν ἀναγγέλλει στόν Πέτρο, καί αὐτός, μέ τή λαχτάρα νά φθάση κοντά στόν Κύριον «ἔβαλεν ἑαυτόν εἰς τήν θάλασσαν».
    Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή λατρεύει τόν Κύριο. Τήν ἐλευθέρωσε ἀπό τά δαιμόνια. Τόν ἀκολουθεῖ μέ ἁγνή ἀφοσίωσι.Μετά τήν ταφή Του, πηγαίνει στό μνημεῖον καί δέν ἔχει τήν δύναμιν νά ἀπομακρυνθῇ. Στέκεται ἐκεῖ καί κλαίει, γιά τήν ἀπώλεια,ὅπως νομίζει, τοῦ Κυρίου της.
    Στό ἐρώτημα τῶν Ἀγγέλων:« Γύναι, τί κλαίεις ; » Λέγει αὐτοῖς· Ὅτι ἦραν τόν Κύριόν μου, καί οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν»(Ἰωάν. κ΄ 13). Καί γεμάτη ἀγωνία ἀναζητεῖ τόν Κύριο. Μέ τά δακρυσμένα μάτια της Τόν βλέπει ἐκεῖ στόν κῆπο. Ἐκεῖνος τήν ἐρωτᾷ :« Γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς;»
     Ἐκείνη, μέσα στόν πόνο της,  δέν τόν ἀναγνωρίζει ἀμέσως.  Νομίζει πώς εἶναι ὁ κηπουρός, καί  συντετριμμένη ἀπό τόν πόνο καί τήν ἀγωνία, Τοῦ ἀποκρίνεται: Ποιόν ζητῶ;... Ζητῶ τόν Λυτρωτή μου, τόν Εὐεργέτη μου, Ἐκεῖνον, πού μέ  θεράπευσε καί  μέ ἐλευθέρωσε ἀπό τά ἐπτά δαιμόνια. Ζητῶ τόν ἀγαπημένο μου Διδάσκαλο, τό Σωτήρα μου.
    Κύριε, ἐάν ἐσύ τόν πῆρες, καί τόν ἔκρυψες κάπου, γιά νά μή  σοῦ εἶναι βάρος, νά μή σοῦ πιάνει τόν τόπο, πές μου, σέ παρακαλῶ, ποῦ τόν τοποθέτησες; Ποῦ Τόν ἔβαλες; Πές μου, κι' ἐγώ θά τόν πάρω ἀπό τόν κῆπο  σου καί θά τόν τοποθετήσω σέ ἄλλον τάφο:«Κύριε, εἰ σύ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγώ αὐτόν ἀρῶ»(Ἰωάν. κ΄15).Τότε τῆς φανερώνεται ὁ Κύριος καί τήν ἀναδεικνύει Ἀπόστολον τῶν Ἀποστόλων καί Εὐαγγελίστρια τῶν Εὐαγγελιστῶν.
    Ἡ Μαγδαληνή πρώτη ἀξιώθηκε νά δῇ τόν Χριστόν Ἀναστάντα καί νά γευθῇ τή Χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Πρώτη κήρυξε τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου εἰς τούς Μαθητάς.
      Καί τοῦ Παύλου τήν καρδιά φλογίζει ὁ ἴδιος  πόθος, γιά τό Χριστό. Μοναδική λαχτάρα τῆς ψυχῆς του εἶναι ἡ ἕνωσίς του μέ τόν Κύριο.Καί διακηρύττει καί λέγει: « Πάντα ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστόν κερδήσω καί εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ...»(Φιλιπ. γ΄ 8-9).
    Ἀγωνίζεται, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του, νά εὑρεθῇ κοντά, πολύ κοντά στόν Ἰησοῦν, καί, μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὁ πρώην διώκτης καί τώρα  «τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς τοῦ Κυρίου  Ἰησοῦ », πραγματοποίησε εἰς τό τέλειον τόν πόθο του, ὥστε νά λέγῃ :
«Ζῶ δέ οὐκέτι  ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»(Γαλάτ. β΄ 20) καί ὅτι
« Ἐμοί  τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος...Συνέχομαι δέ  ἐκ τῶν δύο, τήν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τό ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι· πολλῷ γάρ μᾶλλον  κρεῖσσον»(Φιλιπ. α΄ 21,23).
    Συγκινητική εἶναι  ἡ λαχτάρα, γιά τό Χριστό, τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης καθώς ἐπίσης καί τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.
    Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, τόσο πολύ διακατέχεται ἀπό τόν πόθο τῆς ἑνώσεώς του μέ τόν Χριστόν, ὥστε νά παρακαλεῖ τούς Μαθητάς του, νά μήν ἐμποδίσουν τό Μαρτύριόν του  καί τούς λέγει :
    « Ἄφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι' ὧν ἔστιν Θεοῦ ἐπιτυχεῖν, σῖτός εἰμι Θεοῦ, καί δι' ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρός ἄρτος εὑρεθῶ  τοῦ Χριστοῦ»(Ἰγνατ. πρός Ρωμαίους VI,1). Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος :
     « Οὐδέν μοι ὠφελήσει τά τερπνά τοῦ κόσμου»(Α΄Κορ. δ΄4), «οὐδέ  αἱ βασιλεῖαι  τοῦ αἰῶνος τούτου. Καλόν μοι ἀποθανεῖν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν, ἤ βασιλεύειν τῶν περάτων τῆς γῆς.
      Ἐκεῖνον ζητῶ τόν ὑπέρ ἡμῶν ἀποθανόντα· Ἐκεῖνον θέλω, τόν δι' ἡμᾶς ἀναστάντα. Ἔφθασε ἡ ὥρα νά έκπληρωθῇ ὁ πόθος μου. Συγχωρέστε με , ἀδελφοί· μή μέ ἐμποδίσητε... Ἄφετέ με καθαρόν φῶς λαβεῖν ... Ἐπιτρέψατέ μοι μιμητήν εἶναι τοῦ πάθους τοῦ Θεοῦ μου...»(Ἰγνατ. πρός Ρωμ.VI,1-3  BEPEΣ  2, 275,27-276,5).
    Αὐτή τήν ἁγίαν ἐκλογήν ἔκαμαν.Ἔτσι, μέ αὐτόν τόν πόθον ἔζησαν,  ἐδίδαξαν καί ἐθυσιάσθηκαν οἱ Ἅγιοι. Ἔκλεισαν βαθειά μέσα στήν ψυχή τους τόν Χριστόν. Καί ὁ Κύριος, μέ τή φωτιά τῆς Χάριτός Του, ἔκαψε μέσα τους κάθε Κακό, ἔκαψε τό ἄχυρον τῶν ἔργων  τους, τούς ἐλευθέρωσε ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας,τούς  φώτισε μέ τό δικό Του Φῶς, τούς ἐξαγίασε. Βράβευσε τήν ἐκλογή τους.
     Ὁ Χριστός κατέλαβε ὅλο τό χῶρο τῆς ψυχῆς τους, κυριάρχησε  στή σκέψι τους, κέρδισε τήν καρδιά τους. Ψυχές καθαρές, ψυχές ἐξαγνισμένες μέ τό Αἷμα Του τό πανάγιο,δηλαδή « ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλέυκαναν αὐτάς ἐν  τῷ  αἵματι τοῦ Ἀρνίου», γι' αὐτό  καί ἀξιώθηκαν νά εὑρίσκωνται « ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ καί νά Τόν λατρεύουν ἀκατάπαυστα, μέρα καί νύκτα ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ...»(Ἀποκ. ζ΄  14-17), μέσα σέ αὐτόν τόν ταραγμένο κόσμο. Οἱ Ἅγιοι  διάλεξαν τήν Ὁδό τῆς ζωῆς,  τόν Χριστόν καί ἔζησαν γαλήνιοι,μακάριοι, εὐτυχισμένοι, «ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ»(Β΄Κορινθ. ζ΄ 1). Ἀφιέρωσαν ὁλόκληρη τή ζωή τους στό βωμό τῆς θυσιαστικῆς Ἀγάπης, γιά ὅλους, ἀκόμη καί γι' αὐτά τά  ἄγρια θηρία. Κι' αὐτό τό πέτυχαν, μέ τήν καλή τους θέλησι, ἀλλά κυρίως μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ. Γιατί μέσα στήν καρδιά τους βασίλευε ὁ Θησαυρός τῶν θησαυρῶν, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
   Καί ὀφείλω ἐδῶ νά ὑπογραμμίσω , μέ τόν ἀδύναμο, νά ἐκφράσῃ τά ἀνέκφραστα, λόγο μου,  μέ τά προσωπικά μου βιώματα, καί νά πῶ σέ κάθε ἄνθρωπο ὅτι, «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν  ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄ 12).
    Ὀφείλω νά τονίσω ὅτι ὁ Ἱησοῦς εἶναι τό Πᾶν. Εἶναι ὁ Διδάσκαλος, ὀ Κύριος, ὁ Ἐπιστάτης, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Εἶναι ἡ ὁδός, ἡ μόνη Ὁδός. Εἶναι ἠ ἀλήθεια, ἡ μόνη, ἡ  καθολική  Ἀλήθεια. Εἶναι ἡ ζωή, ἡ πραγματική Ζωή, ἡ ἀληθινή, ἡ αἰώνιος Ζωή. Εἶναι τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου. Εἶναι ὁ Δημιουργός καί Πλάστης τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Εἶναι ὁ χορηγός  παντός ἀγαθοῦ. Αὐτός μᾶς δίνει τήν ζωή καί μᾶς συντηρεῖ στή ζωή. Εἶναι ὁ Παντοκράτωρ, πού ἔγινε «δοῦλος»  μας. Ὁ μόνος, πού νοιάζεται γιά μᾶς καί μᾶς φροντίζει μέ ἄπειρη ἀγάπη.
   Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ τέλειος Θεός, πού ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, γιά τή δική μας σωτηρία.Ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Εἶναι ὀ Σωτήρας καί Λυτρωτής  μου.Ὁ δικός μου, ἀλλά καί ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής ὅλων τῶν ἀνθρώπων.Εἶναι ὁ Καλός Ποιμένας, πού θυσιάζει τήν ψυχή Του ὑπέρ τῶν προβάτων.
    Ὁ Ἰησοῦς εἶναι κάθε τί Ἀγαθόν, πού ὁ νοῦς μου δέν μπορεῖ νά συλλάβῃ, κάθε τί Ἀγαθόν, πού ἡ γλῶσσα μου δέν μπορεῖ νά  περιγράψῃ, κάθε τί Ἀγαθόν  πού τά πήλινα χείλη μου δέν μποροῦν νά προφέρουν.
    Ὁ Ἰησοῦς , ἄπειρος Άγάπη καί Εὐσπλαγχνία, Μακρόθυμος  καί Πολυέλεος. Και ὅταν ἀκόμη κάνουμε τό Κακό, δέν μᾶς τιμωρεῖ, ἀλλά μακροθυμεῖ, περιμένει τήν μετάνοιά μας, περιμένει νά ἀναγνωρίσουμε τά λάθη μας καί νά γυρίσουμε κοντά Του, γιά νά γευθοῦμε τά αἰώνια ἀγαθά Του, στήν ἀτελεύτητη Βασιλεία Του.
     Καί ὅταν ὅλοι μᾶς ἐγκαταλείπουν, Αὐτός μόνον μᾶς μένει. Δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ, μᾶς κυνηγάει μέ τό Ἔλεός Του. Εἶναι ποτέ δυνατόν μιά μητέρα νά λησμονήσῃ ποτέ τό παιδί της, ὥστε νά μή λυπηθῇ τόν καρπόν τῶν σπλάγχνων της ; Ἀλλά καί ἄν  βρεθῇ μάνα νά λησμονήσῃ τά παιδιά της, Ἐγώ οὐδέποτε θά  σέ λησμονήσω, λέγει ὁ Κύριος(Ἡσ. 49, 15). Ὁ Ἰησοῦς εἶναι κοντά , φρούριόν μας.
    Καί μόνον ἡ προφορά τοῦ παναγίου Ὀνόματός Του, γεμίζει τήν ψυχή μας χαρά καί τήν καρδιά μας ἀνέκφραστη ἀγαλλίασι.Τό ἄκουσμα τοῦ Ὀνόματός Του εἶναι οὐράνια, παραδεισιακή Μουσική, πού κατευνάζει τά πάθη καί ἐξαγιάζει τόν ἄνθρωπο. Μουσική, πού παρηγορεῖ, ἀνακουφίζει καί σώζει, πού γεμίζει τά Σύμπαντα εὐωδίας καί ἀγαλλιάσεως.
        Στό  ἄκουσμα τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ τρέμουν καί φεύγουν τά δαιμόνια. Στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ τυφλοί ἀναβλέπουν, χωλοί περιπατοῦν, λεπροί καθαρίζονται, νεκροί ἐγείρονται, δαιμόνια ἐκβάλλονται. 
    Καί εἶναι κοντά μας, πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί ἕτοιμος νά μᾶς χαρίσῃ τήν ἀνάπαυσι.« Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι», κοντά στόν Ἰησοῦ, καθισμένοι στά πόδια Του, μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα Του, μαζί μέ τούς Μαθητάς Του, μαζί μέ ὅλους, ἐκείνους, πού Τόν ἀγάπησαν καί τοῦ ἀφιέρωσαν τή ζωή τους.
    Ὁ Χριστός εἶναι κοντά μας. Μέ προσοχή, Προσευχή καί αὐτοσυγκέντρωσι, μέ ἁγνή καυστική Πίστι καί μέ θυσιαστική ἀγάπη, μποροῦμε νά νοιώσουμε τήν εὐλογημένη Παρουσία Του, νά βρεθοῦμε κοντά Του,νά καθίσουμε στά πόδια Του καί νά ἀκούσουμε τή γλυκειά Του φωνή.
    Καί αὐτός εἶναι ὁ παράδεισος, νά βρεθῇ ὁ ἄνθρωπος κοντά στόν Ἰησοῦ, καί νά ἀπολαμβάνῃ, βλέποντας ἀπό τήν παροῦσα ζωή, τό ἄπειρο Κάλλος τοῦ Προσώπου Του.
   Σκῦψε, λοιπόν, μέσα στήν ψυχή σου, και διῶξε κάθε τί τό κοσμικό, διῶξε τό σαρκικό φρόνημα, καθάρισε τήν καρδιά σου ἀπό κάθε ὑλική καί ἀκάθαρτη ἡδονή, ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος. Λῦσε κάθε σύνδεσμο ἀδικίας. Ἀπόθεσε κάθε βιοτική ἀγχώδη μέριμνα.Προσπάθησε νά ἐργάζεσαι πάντοτε σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.Ἔτσι θά κατορθώσῃς νά βρεθῇς πολύ κοντά Του.
    Μή πλανᾶσαι.  « Πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης».Μόνον ὁ Ἰησοῦς εἶναι  ἀληθής. Μή ἀποκάμῃς. Μή δειλιάσῃς. Εἶναι κοντά σου ὁ Κύριος. Σέ περιμένει μέ στοργή καί τρυφερότητα.
     Κάθισε στά πόδια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Σ' αὐτή τή θέσι τῆς ἀφιερώσεως, θά ἀκοῦς  γεμάτη στοργή καί τρυφερότητα τή φωνή Του πολύ κοντά σου, νά σέ καλεῖ μέ τό ὄνομά σου, νά σέ παρηγορεῖ , νά σέ ἐνδυναμώνει, νά σοῦ χαρίζει ψυχική γαλήνη καί ἀνάπαυσι.

    Καί «ἐνώπιος ἐνωπίῳ», θά μπορεῖς νά συνομιλῇς μαζί Του. Θά μπορῇς ὅ,τι θέλεις, καί Ἐκεῖνος θά σοῦ ἀπαντᾷ. Θά βλέπῃς καί θά ἀπολαμβάνῃς τήν ἀγάπη Του  καί θά χαίρεσαι τήν  Παρουσία Του.
   

  
 
                               



 

 

 



Ὁ κίνδυνος τῆς λυκοφιλίας

ΜΕΓΑΛΟΣ  ΕΙΝ'  Ο  ΚΙΝΔΥΝΟΣ  ΤΗΣ  ΛΥΚΟΦΙΛΙΑΣ

Κύριε καί Θεέ μου,

κινδυνεύουμε νά χαθοῦμε ἀπό  τούς πολλούς προβατόσχημους καί  βαρεῖς λύκους, πού χωρίς ντροπή, μεθοδικά καί, μέ λυσσώδη μανίαν , μᾶς φθονοῦν καί μᾶς καταδιώκουν, χωρίς ντροπή.

 

Ὁ «πυρρός Δράκων», ὁ  Μεφιστοφελής, σατανικός, διαβολικός, « κατ' ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ » , προσπαθεῖ νά ἀφανίσῃ τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία.

Δέν ντρέπεται, ὁ μισόκαλος, καί, ἀπό θέσεως ἰσχύος,  μᾶς εἰρωνεύεται, γιά τήν

 ἀξιοπρέπειά μας.

 

Ὁ προβατόσχημος ἐχθρός , ἔχει καί στήν Ἑλλάδα φίλους καί στενούς  συνεργάτες,   κρυφούς καί φανερούς,τούς ἐραστές τῆς
«μίζας», πού, ἀκόμη καί τή μάνα τους, κι'
αὐτήν τήν ξεπουλᾶνε καί τήν θυσιάζουνε 

στό βωμό τοῦ Σατανᾶ, τοῦ σύγχρονου θεοῦ

τους, καί ἄς κάνουνε πολλούς σταυρούς καί ἄς

φοροῦν γραβάτα. Πράγματι αὐτοί εἶναι  οἰ

κλέφτες κι' οἱ ληστές, μέ τό «λευκό κολλάρο». 

 

Κύριε, Σύ, πού σταυρώθηκες, γιά μᾶς ἐλέησέ

μας. Μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς. Στήν ἔσχατη ἀθλιό-

τητα ἔχουμε  φθάσει  ἀπό φταίξιμο δικό μας ;

Ἤ φθάσαμε ἐδῶ,πού φθάσαμε, γιατί δέν

φυλαχθήκαμε ἀπ' τόν μεγάλο, καί  τρανό, τόν

κίνδυνο τῆς λυκοφιλίας ;

Ὤ ! πόσο μέ παραξενεύουν ὅλα αὐτά !

Δύσμοιρη Πατρίδα ! Φωτοδότρα τῶν λαῶν,

κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς Δημοκρατίας!

Προδόθηκες ἀλύπητα καί ἀπό τούς πιό δικούς

σου. Ὅταν ἔχεις τέτοιους φίλους,

τί τούς θέλεις τούς ἐχθρούς ;

Ὅλοι εἶναι μέσ' στήν τρέλλα,ὄρνεα ἁρπακτικά.

Καί οἱ περίφημοι Ἑταῖροι,

πράγματι δέν ἔχουν ταῖρι

στήν  ὑποκρισία  καί στήν ξετσιπωσιά.

 

Ἐρήμωσαν τήν Πατρίδα μας, λήστεψαν,

 λεηλάτησαν καί σώρευσαν ἐρείπια , πόνο

καί συμφορές, κι' ὁδήγησαν, χωρίς ντροπή,

στήν ἔνδεια.

στήν ἀτίμωσι,

στήν φτώχια,

στήν ἀπόγνωσι,

στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσι καί στήν ἀπελπισία

χιλιάδες συνανθρώπους μας.

 

Ἄσπονδοι φίλοι, ἄφιλοι, ἄστοργοι,

 λοιμοί, letzim (Χλευαστές), πού, στά ἄνομα, στά πονηρά  Συνέδρια,
 ξερνοῦν δηλητήριο,ἕτοιμοι νά

 σπαράξουν τούς ἀδύναμους λαούς,

ἕτοιμοι,  ἀνερυθρίαστα, νά σταυρώσουν

τό Χριστό καί τούς ἐλάχιστους ,τούς μικρούς ἀδελφούς Του

 μέ προγράμματα λιτότητας,

Προγράμματα Ντροπῆς.

 

Πῶς μπορῶ νά χαρακτηρίσω, Κύριε, τά ὅσα  συμβαίνουν σήμερα στήν ταλαίπωρη

 Πατρίδα μας, σ' αὐτήν τή γῆ,

 πού τήν πότισαν μέ αἷμα

οἱ Μάρτυρες τοῦ Γένους μας ;

Πῶς νά περιγράψω τά δεινά τοῦ οἰκονομικοῦ

ἀποκλεισμοῦ,  τῆς νέας μορφῆς Κατοχῆς, πού,

χωρίς ντροπή, μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ ἀντίχριστοι,

μέ συνεργούς γραικύλους, δοσίλογους, προδότες,

Ἐφιάλτες, πού ρήμαξαν τή Χώρα ;

 

Καί κεῖνο, πού μέ κάνει πιό πολύ νά ντρέπομαι,

Κύριε, εἶναι  πώς  ὑπάρχουν ἀκόμη τόσο ἄμυαλοι,

 πού τρέχουν πίσω ἀπό τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία,

τρέχουν πίσω ἀπ'  αὐτούς τούς ἄρχοντας τῆς Χλεύης,

καί τούς χειροκροτοῦν...

Ἄνθρωπε ἀνεγκέφαλε, χειροκροτεῖς τούς Κλέφτες;

Τρέχεις νά χαιρετίσῃς  καί νά χειροκροτήσῃς τούς

 ληστές , μέ τό «λευκό κολλάρο»;

Χειροκροτεῖς αὐτούς, πού μᾶς χαντάκωσαν καί τό

παίζουν σωτῆρες τῆς Πατρίδος ;

 

Κύριε, σκέπασε μέ τή Χάρι σου καί μέ τή δύναμί σου

  τούς γνήσιους ἀγωνιστές.

 Κύριε, τώρα,πού βρέθηκαν δυό τρεῖς,

μέ λεβεντιά, τό Λάβαρο τῆς ἀνθρωπιᾶς  καί τῆς  ἀξιοπρέπειας 

στά χέρια νά σηκώσουν,

τολμοῦν μερικοί μικρόνοες, ἀπό θέσεως ἰσχύος,

νά τούς ἀπαξιώσουν, μέ τόν γνωστό τόν τρόπο

  τῶν Σταυρωτῶν, γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν παλιῶν

Φαρισαίων. Καί τοῦτοι οἱ ξεδιάντροποι, ὡς ὄφεις
δάκνουν καί δέν αἰσχύνονται, ἀναίσθητες καρδιές,

πού, ὅταν τούς φτύσῃς, χαμογελοῦν

καί λέν' πώς ψιχαλίζει. Μήν τούς ἀφήσῃς,Κύριε,

ποτέ  τό Δίκιο  νά νικήσουν.

 

Φωνή λαοῦ, φωνή Θεοῦ , διάλεξε Ἀγωνιστές.

Δίνουν τή μάχη τίμια καί μάχονται,νά πάρη ἀνάσα

ὁ ταλαίπωρος λαός μας, μά δέν φοροῦν γραβάτα

 οὔτε κάνουν μεγάλους σταυρούς, γί' αὐτό

ὑβρίζονται καί χλευάζονται ἀπό τούς καιροσκόπους,

πού καμώνονται πώς πιστεύουν σέ ὁρισμένα ἰδανικά. 

Μά τώρα πιά,  μέ τῆς λυκοφιλίας τά τερτίπια, δέν
μποροῦν νά πετύχουν στά πονηρά τους  σχέδια.
Οἱ Μαχητές βαδίζουν ἐμπρός καί δέν γυρίζουν πίσω.
Νά μᾶς λυτρώσουν προσπαθοῦν ἀπό τούς βαρεῖς λύκους.

Κύριε,
ἔχουμε φθάσει  σάν ἄτομα καί σάν λαός  στά ὅριά μας.
Ἡ Σκύλλα, ἀνήμερο θεριό καί  ἡ Χάρυβδις τῆς ἁρπαγῆς,
πού σήμερα τἀνήμερα θεριά ἄλλαξαν τὄνομά τους
καί λέγονται ἐπίσημα Παγκοσμιοποίησις,Σατανοποίησις,
 Λυκοφιλίας Ἕνωσις, τοκογλύφοι Δανειστές, ρυπαίνουν
τήν Ἁγνότητα, τήν Ἐντιμότητα καί τά 'Ιδανικά μας.
Ἀναμφισβήτητα καί ἄλλοι πολλοί ταλαίπωροι
ὑπάρχουν, πού δέν μποροῦν, οἱ δύσμοιροι
νά σηκώσουν κεφάλι.Εἶναι ἀξιολύπητοι.

Κύριε, φρούρισέ μας καί προστάτεψέ μας ἀπό αὐτούς,
πού  λήστεψαν, καί ἐρείπωσαν καί ἀπογύμνωσαν τούτη
τήν αἱματοβαμμένη γῆ τῶν ἠρώων καί τῶν Ἁγίων.
Ποιός ἄλλος μπορεῖ νά μᾶς λυτρώσῃ, ἄν ὄχι Σύ,
Κύριε, πού Σταυρώθηκες ,γιά μας ;
Ποιός θά μᾶς  λυτρώσῃ ἀπό τό βοῦρκο τῆς ἀπόγνωσης,
στόν ὁποῖον ἔχουμε βυθισθῇ ; Ἐσύ  εἶσαι ἡ ἐλπίδα μας
 καί τό Φρούριόν μας.
Ἐνίσχυσέ μας, Κύριε, νά φυλάξουμε τάς Ἐντολάς Σου.
Βοήθησέ μας νά ἀποφεύγουμε τίς λυκοφιλίες  καί νά
δίνουμε  πάντοτε καί μέ θάρρος τή μάχη, Χριστέ μου,
« γιά τή δική Σου τήν πίστι τήν ἁγία
 καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».
 
 

 

 

 

Ὁ Χριστός εἶναι ἠ ζωή μας

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ  ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΣ

 

 

                                    «Ὁ Χριστός, ἡ  ζωή ἡμῶν»(Κολοσ.γ΄4)
                                    «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη  ἡμῶν»(Ἐφεσ. β΄ 14).

 

  1. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρἠνη μας. «Ὁ Λόγος σάρξ

ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»(Ἰωάν α΄ 14).Ἦλθε νά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας.Ἦλθε νά φέρει τήν Εἰρήνη Του στή γῆ καί στίς καρδιές μας. Κι' ὅμως ἡ ἀνθρωπότης δέν εἰρηνεύει, διότι  δέν δέχεται τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης(Ἡσ.θ΄6).

   Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης  μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ « εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον»(Ἰωάν. α΄ 11). Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί εἴμαστε ταραγμένοι.

   Μετά τή σταυρική Του Θυσία  καί τήν Ἀνάστασί Του  ὁ Κύριος ἐρωτᾶ:

«Διατί τεταραγμένοι ἐστέ καί διατί διαλογισμοί ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»(Λουκ. κδ΄ 38) ὡσάν νά ἤθελε νά μᾶς πῆ:Ἔγινα ἄνθρωπος γιά χάρι σας, ἔγινα δοῦλος, σταυρώθηκα καί ἀναστήθηκα γιά χάρι σας.Τί ἄλλο νά κάμω γιά νά γαληνέψῃ ἡ ψυχή σας;

     Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἀνθρωπότης ἔφθασε στήν ἔσχατη ἀθλιότητα ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας μας, «διά τήν ἀπιστίαν ἡμῶν». Ὁ Κύριος κρούει τή θύρα, γιά νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, κι' ἐμεῖς δυστυχῶς κωφεύουμε, δέν ἀκοῦμε τόν πανάγιο, τόν γλυκύτερο κι' ἀπό τό μέλι λόγο Του,πού εἶναι τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς,ἵαμα, θεραπεία. Καί, μέ λυσσώδη μανία, παραμένουμε «δέσμιοι τῆς γῆς», «κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου»(πρβλ.Ματθ. δ΄16). Παραμένουμε «δέσμιοι σκότους καί μακρᾶς  πεδῆται (αἰχμάλωτοι) νυκτός»(Σοφ. Σολ.ιζ ΄2).

   Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί εἴμαστε ταραγμένοι. Δέν ἡσυχάζουμε στιγμή. Μέρα καί νύχτα γεμίζει τήν ψυχή μας ἀγωνία. Εἴμαστε ἀνάστατοι, τρῶμε πικρό, ὀδυνηρό ψωμί «ἐσθίομεν ἄρτον ὀδύνης»(Ψαλμ. 126,2).Στίς καθημερινές μας σχέσεις,ξεχάσαμε πώς εἴμαστε ἀδελφοί, καί γίναμε λύκοι ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο(Homo hominis lupus), ὄρνεα ἁρπακτικά. Στρέφει ὁ ἕνας καί τρώγει τίς σάρκες του, κατασπαράσσει τίς σάρκες τοῦ ἀδελφοῦ του.

    Γιατί ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθῇ ὅτι ὁ ἄνθρωπος τρώγει τίς σάρκες του, κατατρώγει τόν ἀδελφό του;

    Γιατί πῶς ἄλλως μπορεῖ νά χαρακτηρισθῇ ἡ συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, πού ἐπιβουλεύεται τήν τιμήν καί τήν ἀξιοπρέπεια  τῶν συνανθρώπων του, πού κουρελιάζει τήν προσωικότητά τους καί θίγει, μέ κάθε τρόπο,  τήν ὑπόληψί τους ;

     Γιατί, ἀλήθεια, δέν κατατρώγει  τίς σάρκες του, δέν κατεσθίει ,

τόν ἀδελφό του, ἐκεῖνος, πού, μέ κάθε μέσο καί μέ κάθε τρόπο, φανερά ἤ κρυφά ὑπονομεύει τή θέσι καί ἀμαυρώνει τήν ἀξιοπρέπεια καί διαταράσσει τήν ἀτομική, τήν οἰκογενειακή καί τήν κοινωνική ζωή τοῦ συνανθρώπου του;

    Ὅταν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἀφαιρῆς τήν ἐλευθερία τοῦ συνανθρώπου σου, ὅταν μέ κάθε τρόπο τόν ἀδικῇς, τόν ἐκμεταλεύεσαι, τόν ὑβρίζῃς, ὅταν δέν τόν βοηθῇς στίς δυσκολες ὧρες τῆς ζωῆς του, ἀλλά ἀντίθετα προσπαθῇς νά τόν ρίξῃς σέ μεγαλύτερη δυστυχία, τότε δέν εἶσαι λύκος, δέν εἶσαι ἀνήμερο θηρίο, πού κατασπαράσσεις τόν συνάνθρωπό σου ;

    Εἶναι φυσική συνέπεια τῆς κακῆς μας συμπεριφορᾶς, ἡ ταραχή.Μέ τήν κακή,τήν ἀνάρμοστη συμπεριφορά μας, οὔτε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἠρεμοῦμε οὔτε γύρω μας προσφέρουμε γαλήνη.Τό ἀντίθετο μάλιστα συμβαίνει.Χωρίς πίστι στό Χριστό καί χωρίς ἀγάπη διαταράσσουμε, ἀνατρέπουμε,  διαλύουμε κάθε εἰρηνική σχέσι, ἀφαιροῦμε μέσα ἀπό τή ζωή μας καί ἀπό τή ζωή τῶν ἄλλων τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ.

    Πόση πικρία αἰσθάνεται ἡ ψυχή μας μπροστά σ' αὐτήν τήν τραγική πραγματικότητα !

    Προσμένεις κατανόησι καί βρίσκεις παρανόησι σύγχυσι, ταραχή  καί παρεξηγήσεις.

 Προσμένεις συμπαράστασι, στηριγμό, ἀνακούφισι, καί συναντᾳς ἐχθρότητα καί ἐπιβουλή.

 Προσμένεις τρυφερότητα καί δέχεσαι σκληρότητα καί περιφρόνησι.

 Προσφέρεις στοργή  καί δέχεσαι μαστίγωμα καί ἐμπαιγμό.

 Προσφέρεις γνήσια ἀγάπη μέχρι σταυροῦ καί θανάτου καί ἀντικρύζεις μῖσος, χλευασμούς, ἐμπτυσμους καί κάθε εἴδους εἰρωνία.

Προσφέρεις εὐλογίες καί δέχεσαι κατάρες καί ἀναθέματα.

   Ἡ ἀνθρωπότης,δυστυχῶς, ὀδυνᾶται.  Μακριά ἀπό τήν Πηγή τῆς ζωῆς, τό Χριστό, γεύεται τά  «ξυλοκέρατα» τῆς παραβατικῆς του συμπεριφορᾶς: Θλίψεις, στενοχώριες, δάκρυα, στεναγμοί, ἄγχος καί δυστυχία.Ἔκλυσις τῶν ἠθῶν, παραλυσία, ἐκτροχιασμός τῶν Νέων, ἀλλά καί τῶν μεγαλυτέρων ἀπό τίς αἰώνιες Ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου.  Καθημερινά δράματα συνοδεύουν τόν σύγχρονον,   τόν ταραγμένον ἄνθρωπο, πού μέ ὅλα τά μέσα τῆς τεχνολογικῆς του προόδου, δέν μπορεῖ νά ἠρεμίσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά ἀναπαυθῇ.

   Αὐτή εἶναι ἡ τραγική ἀλήθεια καί κανείς νουνεχής δέν ἀμφιβάλλει. Ἔχουμε ἐμπαγῆ «εἰς ἰλύν βυθοῦ». Δέν νομίζετε, φίλοι μου, πώς εἶναι καιρός, νά ἐπιστρέψουμε κοντά στόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης καί νά Τόν παρακαλέσουμε νά ἀνασύρῃ τήν ψυχή μας ἀπό τό βοῦρκο, νά καθαρίσῃ τήν καρδιά μας ἀπό τή λάσπη ;

   Εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός μπορεῖ, ὡς Παντοδύναμος, καί θέλει, ὡς Πανάγαθος, νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τό βοῦρκο μέσα στόν ὁποῖον ἔχουμε βυθισθῇ. Μόνον Αὐτός μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τόν καθημερινό μας Θάνατο καί νά μᾶς δώσῃ ζωή.

   Εἶναι καιρός, χωρίς χρονοτριβή, χωρίς δειλία καί προκατάλειψι, νά σταθοῦμε μπροστά στή ζωντανή, τήν ζοφερῆ, καθημερινή πραγματικότητα καί νά τή μελετήσουμε μέ μεγάλη προσοχή. Νά μελετήσουμε κάθε της πτυχή, κάθε της πεδίο, γιά νά βροῦμε τά αἴτια, πού προκαλοῦν τή τόση σύγχυσι, τήν τόση ταραχή. Εἶναι καιρός νά βροῦμε τά μέσα, πού θά μᾶς βοηθήσουν νά λυτρωθοῦμε, νά βροῦμε γαλήνη.
2.Γιατί εἴμαστε καθημερινά τόσο ταραγμένοι;
    Νομίζω, φίλοι μου, πώς ὀφείλουμε νά ἀπαντήσουμε μέ εἰλικρίνεια σέ τοῦτο τό ἐρώτημα. Καί γιά νά ἀπαντήσουμε σωστά ἔχουμε ὅλοι ἀνάγκη νά ἔλθουμε σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι. Διότι μόνον μετά ἀπό ἕναν   ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον θά φθάσουμε σέ αὐτογνωσία.
   Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκην νά ἐξετάσῃ ὁ καθένας προσεκτικά τόν ἑαυτό του, νά ἐλέγξῃ τίς σκέψεις του καί τίς ἐπιθυμίες του, τίς πράξεις του καί τήν ἐν γένει συμπεριφορά του, διότι μόνον ἔτσι θά μπορέσουμε νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο μας.
    Χρειάζεται ὅλοι μας, μέ καλή διάθεσι, μέ εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα, ὅση μᾶς ἔχει ἀπομείνει, νά σκύψουμε βαθειά μέσα στῆς  ψυχῆς μας τά κατάβαθα, νά βροῦμε καί νά φονεύσουμε τόν Ὄφι, πού φωλιάζει μέσα μας καί θανατώνει τήν ψυχή μας. Καί «ἐκ βαθέων» νά ὁμολογήσουμε τήν ἁπλῆ καί μόνη ἀλήθεια.
    Τήν ἀλήθεια ὅτι, ἡ σύγχυσις καί ἡ ταραχή, ὁ πόνος καί ἡ Ὀδύνη, οἰ Ἔριδες καί οἱ συμφορές, τά μίσοι καί οἱ διαιρέσεις, οἱ πόλεμοι καί οἱ ἀδικοσκοτωμοί, τό καθημερινό αἱματοκύλισμα  καί ὅλα τά Κακά ὀφείλονται στήν ἀθέτησι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
   Ὀφείλονται στά Πάθη καί τίς Κακίες μας.Ὀφείλονται στόν Ἐγωϊσμό, στή φιλιδοξία, στή μεγαλομανία, στήν ἀλαζονία τοῦ βίου, στήν μνησικακία, στήν ἀκολασία , στήν πλεονεξία, στήν Εἰδωλολατρία.
   Καί μέ μιά λέξι : Ὅλα ὀφείλονται στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα μας, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τόν Πανάγιον Νόμον Του.
    Εἶναι βεβαιωμένο ὅτι ἡ ὑπακοή εἶναι ζωή καί ἡ παρακοή θάνατος.Ἡ ἀπιστία, ἡ ἀνυπακοή, ἡ μή συμμόρφωσις μέ  τίς ἀνώτερες πνευματικές Ἀξίες , μέ τίς αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες Ἀρχές τῆς Ζωῆς,  ἐπιφέρει ψυχικές διαταραχές, ἐσωτερική ἀκαταστασία.
    Ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ  μέσα στήν ψυχή καί τή ζωή μας, ἀναπόφευκτα, ταραχή, διαίρεσι, δυσαρμονία, κενό, χάος, ἀπροσδιόριστη μελαγχολία, διαρκῆ ἀθυμία καί συνεχῆ ἐκνευρισμό, πού συνοδεύουν κάθε μας ἐκδήλωσι καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης.
   Γι' αὐτό καί διαπιστώνουμε μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή Προφήτη Ἡσαϊα  ὅτι «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην.Ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ (τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ) ὁλοκληρία» (Ἡσ. α΄ 5-6). Ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι μιά πληγή.
   Εἴμαστε ὅλοι ταραγμένοι, φοβισμένοι  καί δυστυχεῖς , διότι δέν θελήσαμε νά καταλάβουμε τή θεϊκή συγκατάβασι, δέν θελήσαμε καί δέν θέλουμε νά προσεγγίσουμε τό μέγα Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας, καί μέ τή θέλησί μας παραμένουμε «ἐν τόπῳ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», παραμένουμε μακριά ἀπό τήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, μακριά ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του.
    Εἶναι καιρός, ἀγαπητά μου παιδιά, νά συνειδητοποιήσουμε  καί  νά νοιώσουμε ὅλοι μας,  ἄρχοντες τῆς γῆς καί ἀρχόμενοι, τή  μοναδική, τή λυτρωτική αὐτή Ἀλήθεια, τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀφήσουμε κατά μέρος τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία καί τήν πλεονεξία, πού εἶναι Εἰδωλολατρία καί νά ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰησοῦ, τό Εὐαγγέλιον τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης. Ἀπό ὅλα τά δεινά μόνον Ἕνας μπορεῖ νά μᾶς λυτρώσῃ. Κι' Αὐτός ὁ Ἕνας εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αὐτός Σταυρώθηκε καί Ἀναστήθηκε γιά μᾶς.Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι  ὁ προσωπικός μας Σωτήρας καί ὁ Σωτήρας ὅλου τοῦ κόσμου.
    Καί εἶναι καιρός νά καλάβουμε καλά ὅλοι μας, ὅτι δέν ὑπάρχει δι' οὐδενός ἄλλου ἠ σωτηρία: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ  σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12).
   Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη, ἀνάγκη τῶν καιρῶν, νά γίνῃ ἐπί τέλους  σέ ὅλους βίωμα, νά γίνῃ συνείδησις, ὅτι στήν ἀνθρώπινη σκέψι, στήν ἐπιστήμη,  στήν τέχνη, στήν ὁποιαδήποτε ἐργασία, στήν Οἰκογένεια, στήν Ἐκκλησία, στό Κράτος, στήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, γιά νά προοδεύῃ καί γιά νά εὐημερῇ,  θ ε μ έ λ ι ο ν  πρέπει νἆναι  ὁ Χριστός  .«Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν  Ἰησοῦς Χριστός»(Α΄Κορ. γ΄ 11).

3.Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
    Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ Κύριος καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὀ τέλειος Θεός,ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά σώσῃ καί νά ἐξαγιάσῃ τόν κόσμον, γιά νά φέρῃ τήν εἰρήνη Του στή γῆ, γιά νά χαρίσῃ γαλήνη στίς ταραγμένες ψυχές  τῶν ἀνθρώπων, γιά νά εἰρηνεύσῃ ὁλόκληρη τήν Κτίσι.
    «Ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ»(Φιλιπ. β΄ 8), γιά νά μᾶς δώσῃ, μέ τή Σταυρική Του Θυσία, μέ τό Πανάγιον Αἷμα Του, τή δύναμι τῆς συμφιλιώσεως  καί τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεόν. Γιά νά μᾶς δώσῃ τή δύναμι νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν ἐπάρατη δουλεία τοῦ ἀνθρωποκτόνου Κακοῦ.
    Ἦλθε κοντά μας καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό  «τήν  ἰλύν βυθοῦ»,  εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ καί νά μᾶς ὀδηγήσῃ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς».

    Ἦλθε κοντά μας, ὡς ἄνθρωπος, καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, λέγει ὁ ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὁ Δασκηνός «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ὀρειάλωτον εὑρών πρόβατον, τοῖς ὤμοις ἀναλαβών τῷ Πατρί προσαγάγῃ...» (Θεοτοκίον δ΄ ἤχου).
    Ἦλθε κοντά μας, ὡς ἄνθρωπος, καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, καί παραμένει μαζί μας, ὡς τέλειον ὑπόδειγμα ὑπακοῆς εἰς τόν Πατέρα, καί μᾶς διδάσκει τήν ὑπακοήν καί μᾶς προσφέρει τή δύναμι καί τά μέσα, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε , ἄν θέλουμε,  ἀπό τά ὀλέθρια , τά θανατηφόρα Πάθη, ἀπό τήν Κακία, ἀπό τήν ἁμαρτία.
    Σκοπός Του εἶναι νά ἀνοίξῃ σέ ὅλους μας τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ.Νά χαράξῃ τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Πατέρα.Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς συμφιλιώσῃ καί νά μᾶς ἑνώσῃ μαζί Του καί μεταξύ μας. Καί ὑπομένει τόν Σταυρικό Θάνατο, γιά τήν πραγματοποίησι αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ.
   Καί πραγματικά «ἐχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διά τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ» (Ρωμ. ε΄10), καί «εἰρήνην ἔχομεν πρός τόν Πατέρα διά τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Ρωμ. ε΄ 1), ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ «Κύριος», ὁ «Ἐπιστάτης», ὁ «Διδάσκαλος», ἡ μοναδική Χαρά καί ἡ εἰρήνη κάθε πιστοῦ.
    Τά πρῶτα λόγια, πού ἀπευθύνει στούς Μαθητάς Του καί σέ ὁλόκληρο τόν ταραγμένο  κόσμο, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασί Του, ὁ Κύριος εἶναι: «Εἰρήνη ὐμῖν» (Ἰωάν. κ΄ 20).Κι' ὁ λόγος Του εἶναι μεταδοτικός τῆς εἰρήνης στίς ψυχές, πού Τόν δέχονται. Χαρίζει στόν κόσμο, ὅ,τι ἀκριβῶς  ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη.
    « Μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω. Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν. Οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγώ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰωάν. ιδ΄ 27).
    Ὁ καρδιογνώστης Κύριος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 19). Ὁ κόσμος συνεπῶς δέν εἶναι δυνατόν νά προσφέρῃ εἰρήνην στούς ἀνθρώπους. Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου εἶναι ἀπατηλή, ψεύτικη, δέν διαρκεῖ.
    Ἀντίθετα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, θέλει, ὡς Πανάγαθος καί δύναται, ὡς Παντοδύναμος, νά προσφέρῃ  ἀναφαίρετη εἰρήνη στούς ἀνθρώπους, ἀρκεῖ νά πιστεύσουν εἰς Αὐτόν καί νά ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἅγιες Ἐντολές Του.
    «Μή ταρασσέσθω ὐμῶν ἡ καρδία.Πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε»(Ἰωάν. ιδ΄ 1).
     Ὁ δρόμος πρός τήν εἰρήνην, εἶναι ὁ δρόμος πρός τόν Χριστόν. Καί εἶναι δρόμος καμωμένος ἀπό τήν καυστικήν  ὀρθόδοξον Πίστιν πρός τόν Θεόν καί πρός τόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 2) καί ἀπό τήν  ὁλοκληρωτική, τήν θυσιαστική, τήν τέλεια ἀγάπη πρός τόν τριαδικόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον χάριν τοῦ Θεοῦ.
    Βασική προϋπόθεσις  τῆς καταπαύσεως τῶν πολέμων καί τῶν ταραχῶν, ἀλλά καί τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἡ ἐσωτερική, ἡ ψυχική τους γαλήνη καί ἠρεμία, εἶναι ἡ καθαρή τους συνείδησις, ἡ καθαρή τους καρδιά. Ἀλλά καί τῆς ἐσωτερικῆς, τῆς ψυχικῆς γαλήνης τῶν ἀνθρώπων προϋπόθεσις εἶναι ἡ εἰρήνη μέ τόν Θεόν, «ἡ καταλλαγή».
    Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύσῃ μέ τόν Θεόν, πρᾶγμα τό ὁποῖον μπορεῖ νά τό ἐπιτύχῃ μέ τήν τελεία ὑπακοή στόν πανάγιο Νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε ἀσφαλῶς θά ἑνωθῇ μέ τόν Βασιλέα τῆς εἰρήνης, μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τότε καί μόνον τότε θά ἀποκτήσῃ ἤρεμη συνείδησι καί ψυχική γαλήνη.Τότε καί μόνον τότε θά ρυθμίζῃ τή ζωή του καί τίς σχέσεις του μέ τούς ἄλλους  ἤρεμα καί εἰρηνικά καί θά γίνεται πρόξενος χαρᾶς καί εἰρήνης στόν κόσμο.
    Ὁ πιστός, ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν, αἰσθάνεται ἀσφαλής μέσα στόν ταραγμένο ἀπό τήν ἁμαρτία  κόσμο. Ἀντιμετωπίζει καί τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα περιστατικά τῆς ζωῆς του, μέ ἠρεμία καί μπροστά στίς μεγαλύτερες δυσκολίες, δέν χάνει τό θάρρος του, διατηρεῖ τήν ψυχική του γαλήνη, γιατί εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν.
4. «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»( Ἐφεσ. β΄ 14).
    Εὐτυχισμένες  οἱ ψυχές, πού βρῆκαν στή ζωή τους τό  Χριστό    καί τόν ἐγκολπώθηκαν!...
    Ποιός καί Πῶς μπορεῖ, μέ  λόγια νά ἐκφράσῃ τήν ἱερή συγκίνησι, τήν ψυχική γαλήνη, πού ἔντονα αἰσθάνεται  ὁ πιστός,βαθειά μεσ' στήν καρδιά του,  ὅταν ἡ Θεία Χάρις, τόν ποσεγγίζει ἐπίμονα,  καί τόν ἐξαγιάζει;
    Εἶναι φωτιά ; Εἶναι δροσιά ; Μόν' ὁ Θεός τό ξέρει.
    Ἐκεῖνο, πού εἶναι βέβαιο καί ὁμολογεῖται ἀπ' ὅλους
    τούς πιστούς εἶναι, πώς μέσα στήν καρδιά τους
    βασιλεύει ὁ Χριστός, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί δίκαιος Κριτής.
    Ἁλήθεια ἀναμφισβήτητη, βίωμα τῶν ἀληθινῶν πιστῶν χριστιανῶν, εἶναι πώς, ἀνάμεσά τους, ὅπως λέγει ὁ Θεόφιλος Ἀντιοχείας :
    «σωφροσύνη πάρεστιν, ἐγκράτεια ἀσκεῖται, μονογαμία τηρεῖται, ἁγεία φυλάσσεται, ἀδικία ἐκπορθεῖται, ἁμαρτία ἐκριζοῦται, δικαιοσύνη μελετᾶται, νόμος πολιτεύεται, θεοσέβεια πράσσεται, Θεός ὁμολογεῖται, ἀλήθεια βραβεύει, χάρις συντηρεῖ, εἰρήνη περισκέπει, λόγος ἅγιος ὁδηγεῖ, σοφία διδάσκει, ζωή βραβεύει, Θεός βασιλεύει»( πρός Αὐτόλ.Γ΄15 ἐν ΒΕΠΕΣ  5,58,36-59,2).
     Κι' αὐτό συμβαίνει, γιατί «ὁ πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» Ἰησοῦς δέν εἶναι μόνον εἰρηνοποιός καί μεταδοτικός τῆς εἰρήνης, ἀλλά καί Αὐτός ὁ ἴδιος εἶναι «ἡ  εἰρήνη ἡμῶν».
    Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»(Ἑβρ. ιγ΄ 8), ἐργάζεται τήν σωτηρία μας καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς χαρίσῃ « τήν ἐξ ὕψους δύναμιν»(Λουκ.κδ΄49), εἶναι πρόθυμος, ἄν  τό θελήσουμε,  νά μᾶς δώσῃ τήν «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. ι΄ 19), νά μᾶς δώσῃ δέ καί τή δική Του εἰρήνην,«τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν», γιά νά φρουρῇ τάς καρδίας ἡμῶν καί τά νοήματα ἡμῶν  ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( παρβλ.Φιλιπ. δ΄ 7).
    Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό  ( bene supremo). Εἶναι « τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἤν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄ 1,8 καί κβ΄ 13)
    Ὁ Ἱησοῦς Χριστός εἶναι «ἡ Ὀδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, ἡ Χαρά, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου»(παρβλ.καί Ἰωάν. η΄ 12. ια΄ 25. ιδ΄  6 ).
    Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος ὁ ζῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποδοκιμασθῇ  μέν ἀπό τούς ἀνθρώπους, διότι  Τόν ἐσταύρωσαν, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι  ἐκλεκτός  καί ἔντιμος (Α΄ Πέτρ. β΄ 4). Εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ὁλοκλήρου τοῦ πνευματικοῦ Οἰκοδομήματος  τῆς Ἐκκλησίας.  Καί ὅποιος πιστεύῃ εἰς Αὐτόν, δέν θά ἐντροπιασθῇ» (Α΄Πέτρ. β΄6΄Ἡσ. κη΄ 16).
    Ὁ Ἰησοῦς  Χριστός  εἶναι ὁ λίθος « ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»(Ματθ. κα΄ 42. Ψαλμ. 117, 22. Ἡσ. κη΄ 16).
    Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅ,τι ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει. Ὅτι δηλαδή ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ Ἰησοῦ καταστρέφονται, κονιορτοποιοῦνται.«Τεθνήκασι γάρ καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» ( Ματθ. β΄20). Ἡ ἱστορία μᾶς ἀναφέρει αὐτήν τήν ζωντανή πραγματικότα, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πολλά. Εἶναι διδάσκαλος τῆς ζωῆς (Historia magistra vitae), καί « ὄλβιος ὅστις τῆς Ἱστορίας  ἔσχε μάθησιν» (Εὐριπ. ἀπ. 902).
    Πρέπει νά συνειδητοποιήσουν οἱ κάθε λογῆς ἀντίχριστοι καί ἀνεγκέφαλοι διῶκτες τοῦ Δικαίου,ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα, κατά λόγον   δικαιοσύνης οἱ διῶκτες συντρίβωνται καί ὅτι ἐκεῖνος, πού θά πέσῃ, μέ  ἐχθρικές διαθέσεις, ἐπάνω στόν λίθον τοῦτον, τόν ἔντιμον καί ἐκλεκτόν, τόν ἀκρογωνιαῖον, θά τσακισθῇ, ἐκεῖνον δέ πάνω στόν ὁποῖον θά πέσῃ ὁ λίθος αὐτός, θά τόν κάμῃ θρύμματα καί θά τόν σκορπίσῃ σάν σκόνην(πρβλ.Ματθ. κα΄44), διότι εἶναι
« φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εῖς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. ι΄ 31).
    Εἶναι καιρός νά γνωρίσουμε καλλίτερα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τόν Ἰησοῦν, τό ὑπερτατον Ἀγαθόν, νά μελετήσουμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά μάθουμε καλά ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, γιά νά λυτρωθοῦμε ἐπί τέλους ἀπό τό καθημερινό ἄγχος καί τήν ταραχή, πού ἀναστατώνει τή ζωή μας καί νά βροῦμε ἀνάπαυσι καί γαλήνη.

    Εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός καί κρούει τήν θύραν  καί μέ ἄπειρη ἀγάπη μᾶς προσκαλεῖ κοντά Του: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ' ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ  καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν.  Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια΄ 28-30).
    Εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός. « Καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστός Σύμβουλος,Θεός ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»(Ἡσ. θ΄ 6).
     Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά δεχθοῦμε τόν Ἰησοῦν, τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, μέσα στήν ψυχή  καί τή ζωή μας, στήν Οἰκογένειά μας καί στήν Κοινωνία μας, ζῶντας ἔτσι,  «καθώς πρέπει ἁγίοις», ὥστε νά παύσουν πλέον νά κυριαρχοῦν τά πάθη, καί νά Βασιλεύῃ ὁ Ἰησοῦς, ὁ δημιουργός καί συντηρητής τῆς εἰρήνης,ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης.   «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἠμῶν». « καί τῆς εἰρήνης Αὐτοῦ οὐκ  ἔστιν ὅριον»( Ἠσ. θ΄ 7).
    Εἶναι καιρός νά « ἀκολουθήσωμεν τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ»  (Ἀποκ. ιδ΄ 4), ὥστε ἀκολουθοῦντες τό ἄκακον Ἀρνίον, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, νά ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε μετά τῶν Ἁγίων Του « ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, λατρεύοντες αὐτῷ ἠμέρας καί νυκτός ἐν τῷ ναῷ Αὐτοῦ»,ὥστε ὁ καθήμενος ἐπί τοῦ θρόνου νά σκηνώσῃ καί ἐφ' ἡμᾶς. Εἶναι δέ βεβαιωμένον ὅτι οἱ «ἐνώπιον τοῦ Θρόνου» πιστοί,  « οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδέ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ' οὐ μή  πέσῃ ἐπ' αὐτούς ὀ ἥλιος οὐδέ πᾶν καῦμα. Ὅτι τό Ἀρνίον τό ἀνά μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς,  καί ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων, καί ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» ( παράβλ. Ἀποκ. ζ΄ 15-17).